logo

تاریخچه تحریک الکتریکی فرا جمجمه ای

تاریخچه تحریک الکتریکی فرا جمجمه ای(TES)

ریشه، آغاز و اولین تلاش برای استفاده از تحریک الکتریکی فرا جمجمه ای،به عنوان یک درمان پزشکی به دوره گرکو رومن زمانی که برق تولید شده از اندام های ماهی برای درمان درد،سر درد،نقرس،آرتریت و فلج بخش های مختلف بدن مورد استفاده قرار گرفت بر می گردد.
با این حال قدرت ماهی های الکتریکی احتمالا قبل از زمان رومن به دلیل قادر بودن به تولید تخلیه الکتریکی به خوبی شناخته شده بودند،همانطور که برخی یافته های باستان شناسی مصری بر روی مقبره هایی که تصاویری از ماهی الکتریکی را در این دور نشان می دادند واستفاده درمانی از آن ها را نمی توان انکار کرد.
ویرانه های پامپی نیز حاوی نقاشی های دیواری این ماهی ها بود.رکورد خاصی از کاربرد درمان الکتریکی ماهی توسط اسکریبونیوس لارگوس یکی از اولین پزشکان در رم باستان در دوره های تیبریوس،کالیگولا و کلادیوس ثبت شد و پدیده زیست الکتریکی را معرفی کرد.
به طور خاص لارگوس با قرار دادن ماهی اژدر سیاه که به تازگی شناسایی شده بود بر روی سطح جمجمه بیماران،درمان سردرد را پیشنهاد کرد و این امر ماهی را مجبور به تخلیه الکتریکی می کرد.ماهی الکتریکی همچنان توسط پزشکان در طول گرکو-رومن مورد استفاده قرار می گرفت.
history of tes
به عنوان مثال 30 سال پس از لارگوس،پزشک یونانی پداشی دیسکوریدیس آنازاربیو در کتاب خود تحت عنوان دارو شناسی استفاده از اژدر در درمان سر درد را پیشنهاد داد.
همچنین پلینیو استفاده از اشعه الکتریکی ماهی برای کاهش درد های کارگران را گزارش نموده است.با این حال رومیان باستان ترجیح داده اند از خواص رژیم غذایی ماهی به جای بهره برداری از خواص الکتریکی آن استفاده کنند.
گالن پرگاموس از استفاده غذایی از اژدر و انکار قدرت های درمانی آن انتقاد کرد و بر اثر بخشی شوک درمانی توسط ماهی زنده برای درمان صرع و سر درد تاکید کرد.بسیاری از پزشکان رومی،عربی و قرون وسطا نیز به خاصیت درمانی ماهی الکتریکی اشاره کردند و این درمان تا قرن هجدهم مورد استفاده قرار گرفت.
در سال 1600،برای اولین بار اصطلاح الکتریسیته در آهن ربا و اجسام مغناطیسی را ویلیام گیلبرت مطرح کرد که با توجه به خواص جذب کننده ماده مانند کهربا ضاهر می شود.در قرن هجدهم تلاش های پراکنده ای برای درمان بیماران روانی با استفاده از انرژی الکتریکی مصنوعی حاصل از ماشین های الکترواستاتیک صورت گرفت و در کپسول هایی مانند حباب های شیشه ای،سیلندر ها،برنج ها و نخ های ابریشمی یا کوزه های بزرگ لیدن ذخیره می شد.
این موارد در اواسط دهه 1700 به عنوان دستگاه های الکتریکی قابل حمل در حال استفاده بودند و به نظر می رسد دوره شکوفایی را در استفاده پزشکی از جریان الکتریکی معرفی کرده اند.کادوش و الویت اظهار داشتند که از دهه 1740 به بعد به دلیل در دسترس بودن گسترده و تجاری سازی دستگاه های تحریک الکتریکی فرا جمجمه ای استفاده شخصی و خانگی از آن رواج یافت.
در دوره ویکتوریا و ادواردیان،برخی از پزشکان،درمانگران و بیماران ادعا کردند که تحریک الکتریکی فرا جمجمه ای می تواند احساس سرخوشی ایجاد کند و حتی عملکرد ذهنی را بهبود بخشد.این امر برخی نتایج بالینی امیدوارکننده را به همراه داشت، اما به لحاظ فناوری و روش شناسی ناقص بود. کریستین کراتزنشتاین آلمانی که دانشجوی دانشگاه هاله ویتنبرگ بود،آنچه را که اولین درمان الکتروتراپی در سال 1744 محسوب می شد به انجام رساند و یک زن جوان با انگشت منقبض را شفا داد.
وی پیشبینی کرد که جریان الکتریکی نه تنها در بیماران جسمی،بلکه در بیماران روان شناختی که نگرانی ها و اضطراب های مرتبط با سلامتی مانع از خوابیدن آن می شد،مفید خواهد بود و می تواند به درمانی برای خود بیمارانگاری و زنانی که شرایط هیستریک دارند تبدیل شود.

به کمک نیاز دارید ؟

بخش فروش

به کمک نیاز دارید ؟

بخش پشتیبانی