یکی از دغدغه‌های علاقه‌مندان به حوزه جذاب نوروفیدبک، اثرات و نتایج نوروفیدبک در انواع بیماری‌ها و افزایش قدرت ذهنی است. معمولاً همه ما دوست داریم بدانیم نوروفیدبک واقعاً چقدر موثر و مفید است و به قول خودمان چقدر می توانیم روی این روش حساب کنیم.
پیش از مطالعه‌ی این مقاله، شما به یک سری پیش‌نیاز ذهنی درباره‌ی نوروفیدبک نیاز دارید. مقالات زیر به شما در آشنایی با نوروفیدبک کمک می‌کند:
هر چند روش درمان و ارتقای عملکرد مغز توسط نوروفیدبک هنوز بسیار جوان و نوظهور است. اما در همین زمان کم تحقیقات و پژوهش‌های فراوانی در مورد کاربردهای نوروفیدبک انجام شده است. که ما در ادامه مختصری به نتایج پژوهش‌های آن درباره چند بیماری می‌پردازیم.
نوروفیدبک می‌تواند با آموزش دادن به مغز و شرطی کردن آن، در بهبود فرآیندهای شناختی و رفتاری انسان مفید باشد.
از کاربردهای آن می‌توان بهبود بسیاری از بیماری‌های روانشناسی و همچنین بهبود عملکرد اشخاص سالم نیز اشاره کرد.
کاهش استرس و اضطراب، داشتن آرامش و تمرکز دقیق روی یک موضوع خاص و مسائل دیگری از این قبیل، از مواردی است که هر انسان سالم به آن نیازمند است.
پیشنهاد میکنیم این مقاله را مطالعه کنید: درمان اختلال خواب با نوروفیدبک
تجارب جدید جلسات نوروفیدبک نشان می‌دهد، که در این موارد آموزش‌های نوروفیدبک می‌تواند کمک فراوانی به شخص کند.
در ادامه به طور مختصر به نتایج نوروفیدبک در پژوهش‌هایی که به بررسی بیماری‌های قابل درمان با این روش انجام شده است، می‌پردازیم:
نتایج نوروفیدبک در بیش فعالی
در سال ۲۰۱۳ سازمان غذا و داروی ایالات متحده آمریکا (FDA)، استفاده از ” نوروفیدبک” را برای کمک به درمان اختلال بیش‌فعالی در کودکان و نوجوانان تایید کرده است.
پس از تشخیص دقیق این اختلال با کمک نقشه برداری مغز، می‌توان با استفاده از روش ” نوروفیدبک” نسبت به درمان بدون بازگشت این اختلال اقدام کرد.
نتایج تحقیقات انجام شده بر روی این بیماری، نشان می‌دهد که ۸۵%-۸۰% بیماران مبتلا به ADHD به وسیله نوروفیدبک بهبودی کامل پیدا کرده‌اند.
نوروفیدبک و ترک اعتیاد به مواد و الکل
نتایج نوروفیدبک در درمان اختلال‌های سوء مصرف موارد هم قابل توجه بوده است.
کالوی و همکارانش (۲۰۰۸) یک بررسی بر افراد مبتلا که با استفاده از نوروفیدبک درمان شده بودند، انجام دادند.
آنها مشاهده کردند، بعد از درمان در یک پیگیری طولی (۹۸-۷۴ ماهه) ۳/۸۱% افراد برگشت نداشتند.
نتایج نوروفیدبک در اضطراب
ژو و همکارانش (۲۰۰۹) اثر بخشی نوروفیدبک و بیوفیدبک را بر عملکرد تحصیلی گروهی از دانشجویان مطالعه کردند.
یافته‌های این پژوهش نشان می‌دهند که نوروفیدبک در کنار بیوفیدبک به طور معناداری اضطراب امتحان، افسردگی و خلقشان را بهبود می بخشد.
نتایج پژوهشی نشان می‌دهد که در حدود ۹۰-۸۰% از بیماران اضطرابی با این روش بهبود یافته‌اند.
اختلال استرس پس از سانحه (PTSD)
ویلیام (۲۰۰۸) در مطالعه مطالعه‌ای بر روی ۱۰ نفر سرباز جنگی مبتلا به استرس پس از سانحه، اثر بخشی نوروفیدبک بر کاهش افسردگی و عدم توجه ناشی از اختلال را بررسی نمود.
نتایج تحلیل کاهش معنی دار علائم را پس از ۳۰ جلسه درمان نوروفیدبک نشان می‌دهد.
نتایج نوروفیدبک در صرع، آسیب مغزی و سکته مغزی
واکر (۲۰۱۰) در مطالعه‌ای مروری در رابطه با اثر بخشی نوروفیدبک بر اختلال صرع این درمان را موثر معرفی کرده است.
او گزارش می‌کند که در پیگیری‌های با متوسط ۶ سال (بین ۳ تا ۹) برگشت علائم وجود نداشته است.
در انواع صرع و در مواردی که داروها مؤثر نبوده‌اند و بیماری بسیار مزمن و غیرقابل کنترل بوده است، نوروفیدبک در درمان ۷۰ تا ۹۰% بیماران موفق بوده است.
اثرات نوروفیدبک بر اوتیسم
تامسون و تامسون (۲۰۰۹) در مطالعه‌ای مروری بر افراد مبتلا به اوتیسم، در یک دوره ۱۵ ساله به بررسی اثر بخشی نوروفیدبک پرداختند.
نتایج بررسی نشان دهنده کاهش علائم عدم توجه، اضطراب، ضعف اجتماعی، و بهبود وضعیت تحصیلی و عملکرد هوشی می باشد.
ناتوانی یادگیری (Learning Disability)
نوروفیدبک در درمان اختلال یادگیری تحول بزرگی ایجاد کرده است. در این مورد نوروفیدبک به تنهایی پاسخگوست و نیازی به درمان مکمل ندارد.
نتایج نوروفیدبک در اختلالات خواب
معمولاً اولین تغییراتی که بعد از شروع درمان با نوروفیدبک مشاهده می‌شود، تغییر و تنظیم در خواب فرد است.
بنابراین می‌توان از نوروفیدبک در درمان اختلالات خواب نیز استفاده کرد.
نتایج اثرگذاری نوروفیدبک
انجمن سایکوفیزیولوژی و بیوفیدبک کاربردی (AAPB) و جامعه تنظیم عصبی، راهنمایی را برای ارزیابی میزان اثر بخشی بالینی مداخلات سایکوفیزیولوژیک تهیه کردند.
این انجمن در سال ۲۰۱۶، نسخه سوم راهنمای ارزیابی میزان اثربخشی بالینی مداخلات سایکوفیزیولوژیک را منتشر کرد.
امروزه این معیار تعیین سطح اثربخشی، برای موارد بسیاری از کاربردهای بیوفیدبک مورد استفاده قرار گرفته است. که در زیر جدول آن را می‌توانید مشاهده کنید.
سطح ۱: به صورت تجربی و آزمایشی مورد تأیید قرار نگرفته است.
سطح ۲: با احتمال کم مؤثر است.
سطح ۳: با احتمال زیاد مؤثر است.
سطح ۴: مؤثر است.
سطح ۵: مؤثر و اختصاصی است.
| اختلال/مشکل | سطح اثر بخشی |
| بیش فعالی/نقص توجه | ۵ |
| افسردگی | ۴ |
| اضطراب | ۴ |
| سوء مصرف مواد/الکل | ۳ |
| صرع | ۴ |
| درد مزمن | ۴ |
| اختلال خواب | ۳ |
| مشکلات تنفسی | ۲ |
| آسیب های مغزی | ۳ |
| اوتیسم | ۳ |
| ناتوانی یادگیری | – |
| بهبود کارکردهای شناختی | ۳ |