از آنجایی که اختلال اوتیسم نشانه‌های متفاوت و گسترده‌ای دارد و هر فرد دارای اوتیسم الگوی علائم مخصوص به خودش را دارد. شناسایی نشانه‌ها و علائم اوتیسم در بزرگسالی نیز سخت و بلکه حتی سخت‌تر تشخیص اوتیسم در کودکان است. به همین دلیل برای تشخیص این اختلال در بزرگسالان نیازمند به داشتن اطلاعات جامع و کاملی در رابطه با نشانه‌های اوتیسم در بزرگسالی هستیم.

 

در سری مقالات قبل درباره‌ی این صحبت کردیم که اوتیسم چیست؟ و با انواع اختلال اوتیسم آشنا شدیم. نگاهی به میزان شیوع این بیماری در جهان، علت‌، علائم و نحوه تشخیص آن انداختیم و علائم اوتیسم در کودکان تا سن ۱ سالگی و بعد از آن تا سن ۲ سالگی و ۳ سالگی را مورد بررسی قرار دادیم. در این مطلب نیز با علائم و نشانه‌های اوتیسم در بزرگسالی آشنا خواهیم شد. سری مقالات قبل را از طریق لینک‌های زیر می توانید دنبال کنید.

• اوتیسم چیست؟
• علت اوتیسم چیست؟
• علائم اوتیسم
• تشخیص اوتیسم
• علائم اوتیسم در کودکان تا سن ۱ سالگی
• علائم اوتیسم در کودک یک تا دو ساله
• نشانه‌های اوتیسم در کودکان سه ساله

علائم اوتیسم در بزرگسالی

همانطور که می‌دانید، اختلال اوتیسم فقط مختص کودکان نیست و بزرگسالان نیز همچنان در بزرگسالی درگیر این بیماری می‌مانند. با اینکه علائم اوتیسم اغلب در اوایل کودکی خود را نشان می‌دهد، اما این اختلال تنها در همان دوران کودکی باقی نمی‌ماند. بلکه اوتیسم چالشی است که فرد در تمام طول زندگی با آن مواجه است و در بزرگسالی هم فرد را همچنان درگیر می کند.

معمولاً تبدیل کودکان اوتیسمی به بزرگسالانی که اوتیسم ندارند، بسیار نادر است. در واقع کودکانی که با اوتیسم دست و پنجه نرم می‌کنند، ممکن است مهارت‌هایی به دست آورند و کارهایی انجام دهند، که علامت‌های اوتیسمی شان کمتر نشان داده شود.

اما در بزرگسالی همچنان با این مشکل مواجه هستند و می‌توان گفت متاسفانه کودکی که اوتیسم دارد با گذشت زمان به یک بزرگسال معمولی تبدیل نمی‌شود.

اختلال طیف اوتیسم (ASD) یک اصطلاح عمومی برای مجموع اختلال‌های رشد مغز در سطوح مختلف، تعاملات اجتماعی، ارتباطات کلامی و غیر کلامی و رفتارهای تکراری است.

بسیاری از علائم اوتیسم در بزرگسالی در درجه اول با چالش‌های اجتماعی و رفتاری مشخص می‌شود. فردی که مبتلا به ASD است، معمولاً دچار ضعف در احساسات اجتماعی متقابل و رفتارهای ارتباطی غیرکلامی است و همچنین این افراد در توسعه، درک و حفظ روابط دچار کمبود هستند. چالش‌های مرتبط با این بیماری عبارتند از:

تفاوت در نحوه درک این افراد از محیط پیرامون خود
وجود موانع ارتباطی با دیگر افراد به دلیل چگونگی پردازش و تبدیل اطلاعات به کلام
تکرار الگوهای رفتاری مشخص که ممکن است با تعاملات اجتماعی و کیفیت زندگی تداخل داشته باشند.
هیچ کدام از دو فرد مبتلا به اختلال طیف اوتیسم علائم کاملاً یکسانی ندارند.

به طور کلی می‌توان گفت اکثر کودکان علائم اوتیسم را در سنین ابتدایی زندگی نشان می‌دهند. تعداد کمی از کودکان به صورت طبیعی در سنین نوزادی رشد کرده و سپس بین ۱۸ تا ۲۴ ماهگی در یک دوره برگشتی قرار می‌گیرند، این دوره زمانی است که آن‌ها دچار علائم اوتیسم می‌شوند. دو شاخصه مختلف افراد مبتلا به اوتیسم در بزرگسالیASD:
۱- ارتباطات و تعاملات اجتماعی مداوم
۲- الگوهای محدود و تکراری رفتار خاص

 

برخی از مشکلاتی که افراد مبتلا به اوتیسم در بزرگسالی با آن روبه‌رو می‌شوند:

انزوا و مشکلات اجتماعی
مشکلات ارتباطی
مشکلات مالی
نبود حمایت به همراه مراقبت شخصی
بی‌دفاع بودن
مسکن و امکانات بهداشتی ناکافی
کمبود شغل
علائم اوتیسم در بزرگسالی
بزرگسالان مبتلا به اوتیسم، اکثراً با مشکلاتی در روابط و تعاملات اجتماعی مواجه‌اند. در بزرگسالانی که از اوتیسم خفیف رنج می‌برند، ممکن است در ارتباطات پایه مشکلی نداشته باشند، اما در زبان بدن و صورت کمی دچار مشکل هستند.

این افراد لحن صحبت کردن دیگران را درک نمی‌کنند و صرفاً ظاهر حرف‌های اطرافیان را متوجه می‌شوند. آنها با ارتباط چشمی، درک دید و تفکر اطرافیان و ابراز احساسات و همدلی مشکل دارند.

در نتیجه این مشکلات ارتباطی، اکثر بزرگسالانی که دچار اتیسم هستند خیلی اجتماعی نیستند و دوستان زیادی ندارند.

به طور معمول، اوتیسم در کودکان نوپا اغلب به سادگی و درستی تشخیص داده می‌شود، ولی کشف علائم اوتیسم در بزرگسالی به این راحتی نیست.

دانستن در مورد اوتیسم در بزرگسالی می‌تواند، زمینه‌ای باشد جهت اینکه بتوانیم گزینه‌هایی برای راهکارهای درمانی آنها پیدا کنیم.

کودکان اوتیسم وقتی وارد سن بزرگسالی می‌شوند، ممکن است به کمک بیشتری نیاز داشته باشند. در واقع افراد بزرگسالی که با اوتیسم دست و پنجه نرم می‌کنند، بیشتر از کودکان با این اختلال روبرو خواهند بود. در ادامه با برخی از علائم و نشانه‌های اوتیسم در بزرگسالی آشنا می شویم.

فراموش نکنید داشتن ۱ یا ۲ نشانه، برای اینکه فرد را مبتلا به اوتیسم بدانید کافی نیست. اما اگر چندین علامت مختلف از موارد زیر را در فرد می‌بینید، احتمال ابتلا به اوتیسم باشد وجود دارد:

 

علائم اوتیسم: ۱- مشکلات در روابط اجتماعی

یکی از نشانه‌های اوتیسم در بزرگسالی دشواری در برقراری ارتباطات صمیمی و نزدیک با دیگران است. این اختلال می‌تواند توانایی دوست‌یابی این افراد را شدیداً تحت تاثیر قرار دهد.

همچنین آنها در گوش دادن به دیگران و تجزیه و تحلیل فرایندهای محیطی مشکل داشته و دارای محدودیت‌های زبانی در سخن گفتن هستند.

علاوه بر این رفتارهای خاص و غیرعادی آنها باعث محدودیت‌هایی در ایجاد دوستی با دیگران می‌شود. این ویژگی‌ها باعث می‌شود که مبتلایان به اوتیسم نسبت به دوستی چندان راغب نباشند و همیشه در این مورد، عقب‌نشینی کنند.

 

علائم اوتیسم: ۲- مشکلات در روابط عاطفی

همانطور که برقراری روابط اجتماعی و دوستی برای افراد اوتیسم سخت است، ایجاد ارتباطات عاطفی و عاشقانه نیز برای این افراد بسیار دشوار است.

یکی از دلایل آن این است که ادامه دادن ارتباطات منظم و دائمی می‌تواند برای این افراد تقریباً غیر ممکن باشد و روابط عاشقانه در کل نوعی ارتباط منظم و هدف مند است که نیاز به گستره ارتباطی وسیعی دارد.

همچنین شخص مبتلا به اوتیسم در درک ارتباطات غیرکلامی ضعیف است و مهارت‌های مورد نیازی که اغلب برای برقراری رابطه صمیمانه مورد نیاز است نداشته باشد.

علاوه بر آن فرد ممکن است درک درست و بالغی از معیارهای جنسی نیز نداشته باشد. در نتیجه، در شکل‌دهی به روابط عاطفی و عاشقانه و ازدواج نیز موفق عمل نمی‌کند.

آشنایی با نرم افزار نوروگاید

 

علائم اوتیسم: ۳- مشکل در ارتباط غیر کلامی

بسیاری از بزرگسالان مبتلا به اوتیسم در ارتباط غیر کلامی دچار چالش‌های جدی می‌شوند. آنها همچنین در ارتباط چشمی نیز کمترین عملکرد را دارند.

این افراد در خواندن چهره و حالات مختلف افراد دچار مشکل اند و همیشه این احساس را دارند که چیزی را در فرایند ارتباط و تعامل خود گم کرده اند. این افراد به درستی نمی‌توانند دیگران را تعبیر و تفسیر کنند.

 

علائم اوتیسم: ۴- اختلال در پردازش حسی

یکی از نشانه‌های اوتیسم در بزرگسالی وجود اختلال در پاسخ‌گویی به محرک‌های حسی است. این افراد نسبت به محرک‌های مختلف، یا حساسیت کافی را ندارند و یا اینکه حساسیت بیش از اندازه دارند. به این مشکل، اختلال پردازش حسی یا اختلال یکپارچگی حسی می‌گویند.

در واقع آنها در تعامل با محیط و دیگران مشکل دارند. ملاقات با افراد جدید، دریافت اطلاعات حسی جدید مانند بوها، صداها، نورها و انواع ورودی‌های مختلف ادراکی و دیداری می‌تواند باعث مشکلاتی در آنها شود، زیرا افراد «اوتیستیک» قادر به پردازش این ورودی‌های حسی به درستی نیستند.

 

علائم اوتیسم: ۵- نداشتن همدردی

مشکل دیگری که افراد مبتلا به اوتیسم با آن مواجه هستند این است که نمی‌توانند، به درستی با دیگران هم‌دردی کنند و در به اشتراک‌گذاری احساسات خود مشکل دارند.

بسیاری از افراد اتیستیک برای فهمیدن دیدگاه دیگران دچار کشمکش هستند. آنها نمی‌توانند خواسته‌ها یا احساسات و یا افکار دیگران را درک کنند و از نقطه نظر دیگران به موضوعات نگاه کنند.

در نتیجه آنها فاقد حس همدردی و همراهی بوده و برای حضور در اجتماع با چالش‌هایی روبه‌رو هستند، که نشأت گرفته از ناتوانی آنها در مشارکت گروهی و تعامل با دیگران است.

 

علائم اوتیسم: ۶- مشکلات زبانی

بر اساس آمار حدود ۴۰ درصد از افراد مبتلا به اوتیسم کلام ندارند و در حوزه گفتار دچار مشکل هستند، یا اینکه هیچ گاه حرف زدن را یاد نمی‌گیرند.

بنابراین اگر فرد بزرگسالی به طور کامل حرف نزند یا اینکه نتواند به درستی حرف‌زدن خود را مدیریت کند، احتمال دارد به اوتیسم مبتلا باشد.

از نشانه‌های این ناتوانی می‌توان به این موارد اشاره کرد: دشواری در پیگیری یک گفتگو، وجود مشکل در ابراز نیازها و ناتوانی در پردازش تفکرات.

 

علائم اوتیسم: ۷- محدوده علایق کم و غیرعادی

یکی دیگر از نشانه‌های اوتیسم در بزرگسالی دایره‌ی علایق محدود و به نوعی می توان گفت بی‌علاقگی نسبت به موضوعات مختلف است. به عنوان مثال آنها در برخی از زمینه‌های خاص مانند: هوانوردی، مهندسی، ریشه‌شناسی لغات یا تاریخ اطلاعات فراوانی دارند.

این تمرکز بیش از حد بر روی یک موضوع، برای افراد اتیستیک بسیار لذت بخش است، اما همین موضوع می‌تواند چالش‌های بزرگی برای فرد ایجاد کند.

علایق و تمرکز شدید نسبت به یک موضوع خاص باعث درگیری بسیار زیاد ذهنی با آن موضوع می‌شود و عملاً فرد از سایر مسائل غافل می‌مانند و هیچ توجهی به چیزهای دیگر ندارند. همین مسئله باعث محدود شدن تمایلات اجتماعی و ارتباطی فرد با دیگران می‌شود.

 

علائم اوتیسم: ۸- رفتارهای تکراری

تکرار واژه‌ها، جملات و رفتارها در طول روز باعث احساس آرامش در افراد اوتیسمی می‌شود. به نظر می آید که این رفتارهای روتین و قابل پیش بینی فرد را تحت کنترل خود دارد.

این ویژگی نیز یکی دیگر از دلایلی است که مانع از حضور آنها در اجتماع و مکان‌هایی می‌شود که نیاز به برقراری تعامل و ارتباط با سایرین وجود دارد.

پیشنهاد میکنم این مقاله را مطالعه کنید درمان اوتیسم با ۴ شیوه مهم و تاثیر گذار

 

علائم اوتیسم: ۹-تأکید بر عادت‌ها

بزرگسالان اوتیسمی نمی‌توانند از عادت‌های روزمره‌ی خود دست بردارند و وقتی که در برنامه شان تغییر کوچکی رخ دهد، دچار اضطراب شدیدی می‌شوند. برای مثال یک بزرگسال مبتلا به اوتیسم ممکن است به راحتی قادر به پیروی از یک برنامه سفر و جمع‌آوری وسایل مورد نیاز سفر نباشد. میل آنها به تکرار و عادت‌ها به این شکل بروز می‌یابد:

• بی‌میلی و بی‌علاقگی نسبت به سفر
• ناتوانی در رفتن به رستوران‌های جدید و امتحان‌کردن غذاهای متنوع
• پای‌بندی به برنامه‌ای ثابت در هر روز
• احساس ناراحتیدر هنگام خارج‌شدن از برنامه‌های روزانه و عادت‌های همیشگی
• ناراحتی در هنگام تغییر کردن برنامه‌ها

علائم اوتیسم : ۱۰- اضطراب:

آمارها نشان می‌دهد بیش از ۷۰ درصد از افراد اتیسمی با مشکلات خواب دست به گریبان اند و این می‌تواند به دلیل مشکلات حسی افراد اتیستیک باشد. در واقع اوتیسم در بزرگسالی با مشکلات خواب و اضطراب همراه است.

اضطراب یکی از مشکلات شایع در میان بزرگسالان مبتلا به اوتیسم است. این اضطراب ممکن است شامل این موارد شود: اختلال در توجه و تمرکز، مشکل در کنترل خلق و خو، اشتغال ذهنی به یک موضوع و افسردگی.

از آنجایی که اختلال اوتیسم نشانه‌های گسترده‌ای دارد و هر کودک الگوی علائم مخصوص به خودش را دارد. شناسایی نشانه‌های اوتیسم در کودکان سه ساله و سایر سنین کودک بسیار سخت و نیازمند به داشتن اطلاعات جامع و کاملی در رابطه با نشانه‌های اوتیسم در کودکان است.

در سری مقالات قبل درباره‌ی این صحبت کردیم که اوتیسم چیست؟ و با انواع اختلال اوتیسم آشنا شدیم. نگاهی به میزان شیوع این بیماری در جهان، علت‌، علائم و نحوه تشخیص آن انداختیم و علائم اوتیسم در کودکان تا سن ۱ سالگی و بعد از آن تا سن ۲ سالگی را مورد بررسی قرار دادیم. در این مقاله نیز با نشانه‌های اوتیسم در کودکان سه ساله آشنا خواهیم شد. سری مقالات قبل را از طریق لینک‌های زیر می توانید دنبال کنید.

• اوتیسم چیست؟
• علت اوتیسم چیست؟
• علائم اوتیسم
• تشخیص اوتیسم
• علائم اوتیسم در کودکان تا سن ۱ سالگی
• علائم اوتیسم در کودک یک تا دو ساله

شناخت علائم و نشانه‌های اختلال طیف اوتیسم از سوی خانواده‌ها و آگاهی خانواده‌ها نسبت به این اختلال می‌تواند، منجر به تشخیص و شناسایی زود هنگام این کودکان شود.

هر چند که به عقیده کارشناسان تشخیص قطعی اختلال اوتیسم تا قبل از ۳ سالگی به سختی صورت می گیرد، ولی والدین نباید نسبت به علائم هشداری در رفتار فرزند خود بی‌توجه باشند.

اوتیسم اختلالی قابل درمان نیست بلکه تنها می‌توان آن را کنترل کرد و هر چقدر این اختلال زودتر شناسایی شود، تکنیک‌های کنترل بر روی آن موثرتر خواهد بود. همچنین خانواده‌ها یاد می‌گیرند که چگونه با این کودکان رفتار کنند، یا چه فضایی را در خانه برای آنان فراهم کنند تا زندگی با آرامشی داشته باشند.

چنان چه اختلال اوتیسم در کودکان در زمان مناسب تشخیص داده شود و خدمات درمان اوتیسم نیز به موقع دریافت گردد میزان بهبودی به شدت افزایش می‌یابد.

با آموزش می‌توان فضای رشد، مهارت آموزی و توانمندسازی کودکان مبتلا به اختلال اوتیسم را به نحو مطلوب فراهم کرد تا آنان زندگی تا حد ممکن عادی را در جامعه داشته باشند.

 

نشانه‌های اوتیسم در کودکان سه ساله

در ادامه‌ی این مطلب به برخی از نشانه‌های اوتیسم در کودکان سه ساله و علائم هشدار دهنده اختلال طیف اوتیسم در کودکان ۳ سال به بالا برای افزایش آگاهی شما می‌پردازیم.

 

در تکلم تاخیر دارد:

یکی از نشانه‌های اوتیسم در کودکان سه ساله و از علائم اصلی کودکان اوتیسمی تاخیر در تکلم و استفاده نکردن از مهارت‌های گفتاری است.

این کودکان گفتار بسیار محدودی داشته و از عبارات حتی کوتاه استفاده نمی‌کنند. آنها دارای مشکلاتی در فهم دستورالعمل‌های ساده و به طور کلی عدم رشد زبان و گفتار متناسب با سن خود هستند. به طوری که در بیان خواسته و نیازهای خود با چالش‌های اساسی دست و پنجه نرم می‌کنند.

گروهی از مبتلایان به این اختلال هرگز به توانایی گفتاری دست نمی‌یابند. ولی در مواردی هم اگرچه اوایل در حرف زدن تاخیر دارند، ولی با گذشت زمان این مهارت را تا حدی رشد می‌دهند و قادرند یک گفت و گو را مدیریت کنند.

 

دارای الگوهای تکلم غیرمعمول هستند:

از دیگر مشکلات کودکان اوتیسمی داشتن الگوی تکلمی غیر معمول است. به شکلی که صحبت کردن آنها ممکن است، پر از مکث، با صدایی بلند و همراه با لحنی یکنواخت یا گنگ باشد.

همچنین ممکن است به جای استفاده از یک عبارت کامل، از تک کلمات استفاده کند یا یک لغت را به طور مداوم تکرار کند.

علاوه بر این زمانی که سوالی از او پرسیده می‌شود، به جای پاسخ گویی و استفاده از کلمات متناسب، به تکرار همان سوال می پردازد‌.

 

به یک شی یا موضوع خاص علاقه پیدا می‌کنند:

هر چند که به نظر می‌رسد بیشتر کودکان اوتیسمی به اطراف توجه نشان نمی‌دهند. اما در صورتی که به یک شی یا بخشی از آن علاقه داشته باشند، به سختی می‌توان آن را از او گرفت.

آنها به دقت روی یک شی یا یکی از خصوصیات آن (مانند چرخ یک ماشین اسباب بازی) یا یک موضوع خاص تمرکز می‌کنند و ممکن است ساعت‌ها با دقت و تمرکز مشغول بازی با آن باشند.

 

عدم توجه به اطراف:

بی توجهی از نشانه‌های دیگر اختلال اوتیسم در کودکان است. به نظر می‌رسد او سخنان دیگران را متوجه نمی‌شود، چرا که واکنشی نسبت به حرف‌های دیگران بروز نمی‌دهد.

حتی ممکن است زمانی که اسمشان را صدا می‌زنید، در زمان شنیدن نام خود پاسخی ندهد و بدون عکس‌العمل خاصی همچنان به کار خود ادامه دهد.

یا اینکه حتی کودک قادر به دنبال کردن محل صدا نباشد. این کودکان ممکن است رفتارهای ناگهانی و بی‌موقع مانند خنده، گریه و جیغ زدن داشته باشند.

 

بازی به صورت تنهایی:
از دیگر نشانه‌های اوتیسم در کودکان سه ساله شرکت نکردن در بازی‌های گروهی، نوبتی، اشتراکی است. به نظر می‌رسد آنها تنها بازی کردن را ترجیح می‌دهند، به طوری که می‌توانند ساعت‌ها به تنهایی بازی کنند و زمان زیادی این چنین سرگرم باشند.

آنها علاقه کمی به کودکان دیگر دارند و به طور معمول بازی خود را با آن‌ها شریک نمی‌شود یا نوبت بازی را به آن‌ها نمی‌دهد و همین طور مشکل می‌توان از مادر یا مراقب اولیه او را جدا نمود.

 

ناتوانی در درک احساسات:

این کودکان توانایی شناخت حالت چهره افراد و پی بردن به افکار، احساسات و اهداف دیگران را ندارند و این باعث شده که نتوانند عملکرد خوبی در زمان گفت و گوهای جمعی به دست آورند.

نتیجه‌ی این ناتوانی در درک احساسات دیگران، کاهش اعتماد به نفس و احساس سرخوردگی آنان است.

 

تقلید رفتاری نکردن از دیگران:
کودکان معمولاً الگوی رفتاری والدین را تقلید می‌کنند و از این راه به رشد می‌رسند. اما در مورد کودکان مبتلا به اوتیسم این قضیه صدق نمی‌کند به طوری که به سختی می‌توان دید که به تقلید و تکرار رفتار والدین مشغول اند.

هم چنین آنان در بازی‌های تقلیدی همچون خاله بازی مشارکت نمی‌کنند. مثلاً اینکه نشان دهد که مادر است و دارد به عروسک خود غذا می‌دهد.

 

مشکلات رفتاری:
این اختلال ممکن است در بعضی از کودکان باعث ایجاد مشکلات رفتاری شود. از جمله عوارض اختلال اوتیسم در برخی از کودکان مشکلاتی مانند لجبازی، بیش فعالی، بی نظمی و تکانشگری یا پرخاشگری است.

ممکن است کودک لجباز باشد، با شما همکاری نکند یا بیش از حد فعال باشد، در واقع کودک همراه با این اختلال، دچار اختلالات دیگری مانند کمبود توجه، بیش‌فعالی و تکانشگری است.

 

در برابر تغییرات مقاوم هستند:
کودکان اوتیسم به انجام کارهای همیشگی، روتین و یکنواخت بیش از حد علاقمند و وابسته هستند. به طوری که در صورت تغییر عادات، بسیار مقاومت کرده و حتی رفتارهای خشن از خود نشان می‌دهد.

مثلاً اگر والدین مسیر معمول مهدکودک تا خانه را تغییر دهند، ممکن است موجب ناراحتی کودک و باعث بهانه جویی و کج خلقی او شود و یا کودک رفتارهای ناگهانی همچون خشم، گریه و جیغ زدن را از خود نشان دهد.

آشنایی با دستگاه بیوفیدبک عضله

مشکلات در زمینه خواب:

یکی دیگر از نشانه‌های اوتیسم در کودکان سه ساله که بسیار نیز شایع بوده اختلالات خواب است. این کودکان اغلب به سختی به خواب می‌روند و در طول شب هم بارها و بارها بیدار می‌شوند. همین امر نگهداری از این کودکان را برای والدین سخت‌تر می‌کند.

استفاده غیر معمول از اسباب بازی:
از دیگر علائم اوتیسم این است که کودک با اسباب بازی‌ها به نحو غیرمعمول بازی می‌کند. برای نمونه زمان زیادی را صرف مرتب کردن یا چیدن اسباب بازی‌ها به دنبال هم می‌کند.

یا به جای بازی با خود ماشین فقط چرخ یکی از ماشین‌های اسباب بازی‌اش را می‌چرخاند. یا دوست داشتن قسمت‌های خاصی از اسباب بازی‌ها و بازی کردن تنها با آن قسمت خاص، برای مثال همان چرخ ماشین یا ماشه تفنگ.

از باز و بسته کردن مکرر یک درب لذت می‌برد یا سخت مشغول فشار دادن دکمه‌ای روی یکی از اسباب بازی‌هایش می‌شود.

 

تمایل به نظم و چیدن وسایل:
از دیگر خصوصیات بارز این کودکان تمایل به نظم و ترتیب وسایل است، به طوری که در زمان بازی آن‌ها نیز رویت می‌شود که چندین ساعت سرگرم مرتب کردن و نظم بخشیدن به اسباب بازی‌های خود هستند.

انجام رفتارهای تکراری:
از دیگر نشانه‌های رفتاری کودکان اوتیسمی، انجام رفتارهای تکراری است. مانند ضربه زدن یا بالا و پایین بردن دست یا پیچ و تاب بدن یا حرکاتی مانند این‌ها…

 

واکنش نامناسب در برابر ترس:

یکی دیگر از نشانه‌های رفتاری غیر معمول اوتیسم در کودکان سه ساله، عکس‌العمل متفاوت در برابر احساس ترس است. ممکن است در مواقع غیر لازم ترس زیادی بروز می‌دهد یا در موقعیت‌های هیجان‌زا و زمانی که باید از چیزی بترسد، هیچ ترسی نداشته باشد.

برای نمونه، ممکن است ترس از ارتفاع برای او معنایی نداشته باشد. اما از یک شی معمولی و بی‌آزار مانند بادکنک بترسد.

 

خود آزاری:
برخی از کودکان اوتیسمی به خود آسیب می‌زنند و رفتارهای خود آزارانه از خود نشان می‌دهند. برای مثال دست خود را گاز می‌گیرد یا خودزنی می‌کند.

معمولاً این کودکان زمانی که خواسته‌هایشان تحقق نیابد، با ضربه به خود و گاز گرفتن دستان سعی در جلب توجه دارند‌.

 

اختلالات تشنجی:

یکی دیگر از مشکلات شایع کودکان اوتیسمی اختلالات تشنجی مانند صرع، تشنج تونیک-کلونیک، تشنج غایب و… است که رنج بیشتری را بر این کودکان وارد می‌کنند.

حساسیت بالا نسبت به محرک‌های بیرونی:
کودکان اوتیسمی حساسیت بالایی نسبت به هر گونه تحریک حسی دارند. ممکن است نسبت به تماس فیزیکی مقاومت کند، با سر و صدا آشفته شود، نسبت به بوها به شدت حساس باشد، یا از خوردن بسیاری از غذاها خودداری کند.

همچنین ممکن است والدین آنها برای انجام کارهای روزمره آنان مثل لباس پوشیدن، غذا خوردن، لمس کردن و… با چالش‌هایی مواجه شوند. ممکن تنها به پوشیدن لباس‌های بدون برچسب یا دوخته شده از جنسی خاص تمایل نشان دهد.

 

برخورد خاص نسبت به احساس درد:

کودکان اوتیسمی همانند رفتاری که در مقابل ترس دارند در مقابل برخی از انواع درد واکنش افراطی و در مقابل برخی دیگر واکنش کمتری از خود نشان می‌دهد. درد از جمله احساساتی است که این کودکان رفتارهای متناقضی نسبت به آن بروز می‌دهند.

مثلاً در مواردی کودک اوتیسمی که دچار خراشیدگی عمیق پوستی شده احساس درد را متوجه نشده، اما ممکن است در زمان شنیدن صداهای بلند بسیار ترسیده و به سرعت گوش‌های خود را با دست بگیرد تا نشنود.

 

پیکا یا هرزه خواری:
از دیگر رفتارهای غیر معمول کودکان اوتیسمی علاقه به خوردن موارد غیر خوراکی که به آن پیکا یا هرزه خواری می‌گویند، به شمار می رود.

دشواری در دستکاری اشیاء کوچک.

زمین خوردن‌های مکرر و مشکلاتی در بالا و پایین رفتن از پله‌ها.

عدم استفاده از زبان بدن

در هر بار بازی با اسباب بازی‌ها به شکل یکسان به مانند قبل بازی می‌کند بدون هیچ تغییری.

مشکلات گوارشی

از آنجایی که اختلال اوتیسم علائم گسترده‌ای دارد و هر کودک الگوی علائم مخصوص به خودش را دارد، شناسایی علائم اوتیسم در کودکان بسیار سخت و نیازمند به داشتن اطلاعات جامع و کاملی در رابطه با علائم اوتیسم در کودکان است.

در سری مقالات قبل درباره‌ی این صحبت کردیم که اوتیسم چیست؟ و با انواع اختلال اوتیسم آشنا شدیم. نگاهی به میزان شیوع این بیماری در جهان، علت‌، علائم و نحوه تشخیص آن انداختیم. در این مقاله نیز با علائم اوتیسم در کودکان آشنا خواهیم شد. سری مقالات قبل را از طریق لینک‌های زیر می توانید دنبال کنید.

• اوتیسم چیست؟
• علت اوتیسم چیست؟
• علائم اوتیسم
• تشخیص اوتیسم

محققان می گویند ابتلا به اوتیسم و بیماری‌های طیف آن (ASD) از جمله سندرم اسپرگر از دوران جنینی رخ می‌دهد و با بررسی دقیق حالت‌های نوزاد می‌توان تا قبل از یک سالگی بیماری را شناسایی کرد.

این روزها به نظر ضروری می رسد، تمامی والدین از همان ماه‌های اولیه تولد کودک در کنار مشاهده رشد نوزاد و عملکرد طبیعی اعضای بدن، کودک خود را از نظر امکان ابتلا به اوتیسم نیز مورد بررسی قرار دهند.

از آن جایی که بعضی از کودکان سالم هم گاهی رفتارهای مشابه اوتیسم دارند، ممکن است تشخیص این که آیا یک کودک مبتلا به اوتیسم است یا خیر، گاهی دشوار باشد.

بنابراین، از آنجایی که تشخیص این اختلال کاملاً مبتنی بر مشاهدات رفتاری و اطلاعات گزارش شده توسط والدین است، افزایش اطلاعات تمام والدین درباره‌ی علائم اوتیسم در کودکان ضروری می‌باشد.

پیشنهاد میکنیم این مقاله را مطالعه کنید: ویروس آنفالونزا و واکسیناسیون

سن تشخیص اوتیسم در کودکان

سن مناسب برای تشخیص قطعی اوتیسم توسط متخصص معمولاً از حدود ۱۸-۲۴ ماهگی است که کودک شروع به ارتباط کلامی می کند و تعامل با محیط بیشتر شکل می‌گیرد. در نتیجه، اوتیسم اغلب باید در کودکان کم‌تر از سه سال یا کوچک‌تر تشخیص داده شود.

اما متاسفانه اغلب کودکان مبتلا، تا به سن ۴ سالگی یا بیشتر تشخیص اوتیسم را دریافت نمی‌کنند. تشخیص معتبر اوتیسم کودکان در سن ۲ سالگی هم امکان پذیر است.

بسیاری از والدین، قبل از ۱ سالگی فرزند خود، متوجه علائم اولیه اوتیسم می‌شوند و تا سن ۱۸ ماهگی کودک، به تفاوت‌های او با سایر کودکان پی می‌برند.

سن طلایی درمان کودکان اوتیسم تا ۵ سالگی است و هر چقدر که درمان یک کودک مبتلا به اوتیسم زودتر آغاز شود، نتایج بهتری به دست خواهد آمد.

در واقع هرچه تشخیص در سنین کمتری صورت گیرد و اقدام به درمان و آموزش سریع‌تر باشد کودکان پیشرفت بیشتری می‌کنند. کودکانی که به موقع درمان و آموزش دیده‌اند، عملکردشان به دیگر کودکان نزدیک تر است.

به طور خلاصه می‌توان گفت، اوتیسم در سال‌های اول زندگی خود را نشان می‌دهد. به صورتی که ۵۰ درصد والدین پیش از ۱۲ ماهگی و ۸۰ تا ۹۰ درصد والدین پیش از ۲۴ ماهگی متوجه علائم این اختلال در کودکشان می گردند.

آمارهای فعلی نشان می‌دهد که حدود سه تا پنج کودک در هر ۱۰۰۰ نفر مبتلا به اختلال طیف اوتیسم هستند. به طور کلی چالش‌های زیادی برای تشخیص اوتیسم در دوران پس از زایمان وجود دارد.

هیچ نشانگر زیست شناختی یا آزمایش پزشکی برای تشخیص اوتیسم وجود ندارد و همه چیز به مشاهدات عینی اطرافیان بستگی دارد.پ

پیشنهاد میکنیم این مقاله را مطالعه کنید: حمله قلبی یا سکته قلبی چیست؟

علائم اوتیسم در کودکان

انحراف زودگذر در توسعه اجتماعی فرد ویژگی اصلی اوتیسم است. علاوه بر این باید اشاره کرد، نشانه‌های اوتیسم در هر کودک ممکن است متفاوت باشد.

کودک مبتلا با چالش‌های رفتاری و اجتماعی زیادی رو به روست، مشکلاتی چون رفتارهای تکراری و عدم ارتباط با دنیای اطراف و نقایص گفتاری از این جمله هستند.

علائم اوتیسم در هر کودکی به شدت می‌تواند متفاوت باشد. کودکانی که اوتیسم دارند می‌توانند ساکت یا شلوغ باشند، باهوش و یا از نظر فکری به چالش کشیده شوند. رفتارهای آن‌ها می‌تواند از دمدمی تا پرخاشگر باشد. آن‌ها ممکن است تحصیلات خوبی داشته باشند یا با ناتوانی‌های جدی در یادگیری رو به رو شوند.

همچنین توجه داشته باشید که این تفاوت‌ها باید چشمگیر باشند، مثلاً کودکان اوتیسمی باید در توانایی برای انجام امور عادی، دوست‌یابی، یا موفقیت در مدرسه مشکل جدی داشته باشند.

کودکان مبتلا به اوتیسم تقریباً همیشه متفاوت صحبت می‌کنند. مثلاً ممکن است اصلاً حرف نزنند و یا حرف بزنند ولی غیر عادی صحبت کنند.

آن‌ها همچنین ممکن است بسیار سریع صحبت کنند و چندین حرف را بارها و بارها تکرار کنند و یا زمانی که به اندازه کافی بزرگ هستند تا درست صحبت کنند، از دستور زبان نادرست استفاده کنند.

کودکان مبتلا به اوتیسم نوعی اختلال حسی دارند. آن‌ها ممکن است از سرو صدای بلند، در آغوش کشیدن، طعم‌های قوی و یا بوی قوی دوری کنند. همچنین احتمال دارد آن‌ها نسبت به نور بسیار حساس باشند و یا به راحتی از صداهای کوچک و یا هر حرکتی گیج شوند.

در ادامه برخی از علائم اوتیسم در کودکان در سنین مختلف را برشمرده با رفتارهای کلی کودکان اوتیسم آشنا می‌شوید؛ ازجمله روش‌های شناسایی این بیماری در نوزادان می‌توان موارد زیر را نام برد:

پیشنهاد میکنیم این مقاله را نیز مطالعه کنید: فیزیوتراپی:درمان حرکتی

علائم اوتیسم در کودکان زیر ۱ سال (کمتر از ۱۲ ماهه)

در مورد کودکان اوتیسم مهمترین نکته به موقع تشخیص دادن این اختلال است، تا بتوان با استفاده از تکنیک‌ها و رویکردهای درمانی از دوره حساس رشد این کودکان نهایت استفاده را کرده و نقایص به وجود آمده توسط این اختلال را جبران یا پیشگیری نمود.

به همین دلیل است که تشخیص به موقع برای کودک دارای اوتیسم حیاتی است. البته برخی از این علائم ممکن است در کودکان دارای فرایند رشد عادی نیز دیده شود، ولی در کودکان مشکوک به اوتیسم به صورت حداکثری مشاهده می‌شود.

در اوتیسم علائم به مرور خودش را نشان می‌دهد. یعنی بعد از مدتی والدین متوجه می‌شوند، چیزی که از رشد یک کودک عادی انتظار می‌رود برای کودک آنها رخ نمی‌دهد.

برای مثال رشد گفتار یا چهار دست و پا رفتن و همینطور شاخص‌های رشدی دیگر دیرتر از حد انتظار مشاهده شده. به همین دلیل اگر کودک نتواند به شاخص‌های رشدی که در دو ماهگی، چهار ماهگی، شش ماهگی، و نه ماهگی و یک سالگی دست یابد این را می‌توان یکی از نشانه‌های اولیه اوتیسم یا اختلالات رشدی دیگر دانست.

البته در نظر داشته باشید، همه نوزادان به شاخص‌های رشد در زمان مقرر نمی‌رسند و این امر برای آنها طبیعی است و باید برای این امر به پزشک متخصص مراجعه کنید تا با بررسی بازتاب‌ها وضعیت فیزیولوژیک کودکتان را بررسی کند. برخی از علائم اوتیسم در کودکان زیر یک سال می‌تواند موارد زیر باشد:

تا ۴ ماهگی کودک تولید صدا یا غان و غون نکند. غان و غون به صداهایی که نوزادان قبل از شروع صحبت کردن از خود ایجاد می‌کنند اشاره دارد.
تا ۵ ماهگی هیچ لبخند اجتماعی یا دیگر حالت‌های چهره ارتباطی و رفتاری که نشان دهنده شادی در اثر ارتباط با دیگران باشد، در کودک مشاهده نشود.
تا ۶ ماهگی نمی‌خندد. (خندیدن نشانه لذت بردن است و خنده نشانه اشتراک گذاری لذتی است که کودک در حال تجربه آن است. پس به صورت طبیعی می‌خواهد که احساس خود را با شما به اشتراک گذارد و واکنش ما به این کار موجب تکرار و ادامه یافتن این لبخند می‌گردد و در پس آن کودک مهارت‌های فراوان ارتباطی را به دست می‌آورد).

تا ۶ ماهگی هیچ ارتباط چشمی در کودک مشاهده نگردد و یا به صورت کاملاً محدود وجود داشته باشد.

تا ۸ ماهگی کودک هیچ توجه‌ای به بازی‌هایی مانند دالی موشه که با او می‌کنند ندارد و به آن واکنشی نشان نمی‌دهد.
تا ۹ ماهگی هیچ آوا یا علائم اولیه تکلم را از خود نشان نمی‌دهد و آواهای و صداهای کودکانه ایجاد نمی‌کند. همچنان کودک بدون لبخند است و ارتباط غیر کلامی نیز وجود ندارد.
تا ۹ ماهگی کودک صدا، لبخند یا دیگر بیانات چهره‌ای دیگران را نیز تقلید نکند.

علائم اوتیسم در ۱۲ ماهگی

با ورود به ۱۲ ماهگی علائم اوتیسم را جدی تر بگیرید. برخی از علائم اوتیسم در کودکان ۱۲ ماهه عبارتند از:

کمبود یا نداشتن علامتی برای برقراری ارتباط غیر کلامی و حالت‌های تعاملی مانند نشان دادن، اشاره برای درخواست کردن، گرفتن یا دست تکان دادن
– نشان ندادن اشیاء به دیگران: در ۱۲ ماهگی کودکان با نگه داشتن اشیاء در دستان خود آنها را به دیگران و مراقبین خود نشان می‌دهند (به این معنی که مامان بابا به این نگاه کن) و اگر کودکی چیزی را به دیگران نشان نمی‌دهند می‌تواند یکی از نشانه‌های اولیه اوتیسم باشد.

– فقدان حرکات ایما و اشاره: کودک بایستی حرکاتی مبنی بر ایما و اشارات از خود نشان دهد برای مثال برای نشان دادن نه یا بله سر خود را تکان دهد.

– اشاره نکردن: مانند اشاره کردن برای درخواست چیزی (اشاره کردن به بسته کلوچه که در دسترس او نیست) یا اشاره کردن به چیزی که توجه او را جلب کرده مانند اشاره به یک هواپیما در آسمان یا یک گربه در خیابان)

– عدم وجود لذت و شادی ارتباط: این میل به لذت بردن کودک در ارتباط با دیگران اشاره دارد و اگر کودکی این نوع از تعامل را دنبال نمی‌کند و یا در هنگام بازی به مراقب خود لبخند نمی‌زند این می‌تواند یکی از نشانه‌های اولیه اوتیسم باشد.

همچنان کمبود یا نداشتن غان و غون و دشواری در بردن اشیاء به دهان
عدم توجه یا ترس از چهره‌های جدید
دنبال نکردن حرکت اشیاء با چشم
عدم بیان تک کلمات
کودک هنوز هم لبخند نمی‌زند.
کودک به اشیاء اشاره شده توسط دیگران نگاه نمی‌کند.
کودک هیچ گونه پاسخی به نام خود نشان ندهد.
برای آرام شدن و یا رفع نیاز به دنبال پدر و مادر خود نمی‌گردد.

کودک از صداهای بلند ناراحت می‌گردد.

کودک از تنهایی بازی کردن راضی است.
کودک تماس و ارتباط چشمی برقرار نمی‌کند.
برنگرداندن سر به سمت منبع صدا و واکنش نشان ندادن به صداهای بلند.
در زمانی که پاهای او بر روی یک سطح ثابت قرار می‌گیرد بر روی پاهای خود فشاری وارد نمی‌کند.
عدم واکنش به مراقبین اولیه خود و عدم تمایل به در آغوش گرفته شدن.
سینه خیز نرفتن و نایستادن در زمانی که ترغیب به این کار می‌شود.
از فعالیت‌ها یا صداها تقلید نمی‌کنند.

حرکات و فعالیت‌های تکراری: چرخاندن مکرر چرخ ماشین به جای استفاده معمول از ماشین اسباب بازی و یا تکان دادن دست‌ها به صورت مکرر در حالتی خاص. برخی از کودکان به طور معمول در فرایند رشد خود این نوع از فعالیت را یک بار و در یک زمان انجام می‌دهند ولی کودک اوتیستیک این نوع فعالیت را اغلب از خود نشان می‌دهند.

توجه بیشتر به اشیاء به نسبت انسان‌ها: به طور معمول کودکان در این سنین متمایل به کار کردن با اشیاء هستند ولی کودکان اوتیستیک تمایل دارند زمان بیشتری را با اشیای سپری کنند تا با انسان‌ها.

بازی محدود با اسباب بازی‌ها: کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم با تعداد کمی از اسباب بازی‌ها ارتباط برقرار می‌کنند یا تنها با یک بخش از یک از یک اسباب بازی بازی می‌کنند تا با کل آن شی مانند بازی کردن با چرخ‌های ماشین اسباب بازی.

پیشنهاد میکنیم این مقاله را نیز مطالعه کنید: سکته مغزی چیست؟ علت،علائم و پیشگیری از آن